vindimar - verbo
vin·di·mar intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
vindimo vindimas vindima vindimamos vindimais vindimam
| vindimava vindimavas vindimava vindimávamos vindimáveis vindimavam
| vindimei vindimaste vindimou vindimamos / vindimámos vindimastes vindimaram
| vindimara vindimaras vindimara vindimáramos vindimáreis vindimaram
| vindimarei vindimarás vindimará vindimaremos vindimareis vindimarão
| vindimaria vindimarias vindimaria vindimaríamos vindimaríeis vindimariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| vindimar
| Gerúndio
|
vindime vindimes vindime vindimemos vindimeis vindimem
| vindimasse vindimasses vindimasse vindimássemos vindimásseis vindimassem
| vindimar vindimares vindimar vindimarmos vindimardes vindimarem
| - vindima (vindimes) vindime vindimemos vindimai (vindimeis) vindimem
| Pessoal vindimar vindimares vindimar vindimarmos vindimardes vindimarem
| vindimando
Particípio passado
vindimado | vindimada | vindimados | vindimadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : vindimado
forma nominal : vindima, vindimadura
|