soabrir - verbo
so·a·brir transitivo; pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
soabro
soabres
soabre
soabrimos
soabris
soabrem
| soabria
soabrias
soabria
soabríamos
soabríeis
soabriam
| soabri
soabriste
soabriu
soabrimos
soabristes
soabriram
| soabrira
soabriras
soabrira
soabríramos
soabríreis
soabriram
| soabrirei
soabrirás
soabrirá
soabriremos
soabrireis
soabrirão
| soabriria
soabririas
soabriria
soabriríamos
soabriríeis
soabririam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| soabrir
| Gerúndio
|
soabra
soabras
soabra
soabramos
soabrais
soabram
| soabrisse
soabrisses
soabrisse
soabríssemos
soabrísseis
soabrissem
| soabrir
soabrires
soabrir
soabrirmos
soabrirdes
soabrirem
| -
soabre (soabras)
soabra
soabramos
soabri (soabrais)
soabram
| Pessoal
soabrir
soabrires
soabrir
soabrirmos
soabrirdes
soabrirem
| soabrindo
Particípio passado
| soaberto | soaberta | | soabertos | soabertas |
|
Flexiona como : abrir adjetivo PP : soaberto
|
