atontar - verbo
a·ton·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
atonto atontas atonta atontamos atontais atontam
| atontava atontavas atontava atontávamos atontáveis atontavam
| atontei atontaste atontou atontamos / atontámos atontastes atontaram
| atontara atontaras atontara atontáramos atontáreis atontaram
| atontarei atontarás atontará atontaremos atontareis atontarão
| atontaria atontarias atontaria atontaríamos atontaríeis atontariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| atontar
| Gerúndio
|
atonte atontes atonte atontemos atonteis atontem
| atontasse atontasses atontasse atontássemos atontásseis atontassem
| atontar atontares atontar atontarmos atontardes atontarem
| - atonta (atontes) atonte atontemos atontai (atonteis) atontem
| Pessoal atontar atontares atontar atontarmos atontardes atontarem
| atontando
Particípio passado
atontado | atontada | atontados | atontadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : atontado
|