afutricar - verbo
a·fu·tri·car pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
afutrico
afutricas
afutrica
afutricamos
afutricais
afutricam
| afutricava
afutricavas
afutricava
afutricávamos
afutricáveis
afutricavam
| afutriquei
afutricaste
afutricou
afutricamos / afutricámos
afutricastes
afutricaram
| afutricara
afutricaras
afutricara
afutricáramos
afutricáreis
afutricaram
| afutricarei
afutricarás
afutricará
afutricaremos
afutricareis
afutricarão
| afutricaria
afutricarias
afutricaria
afutricaríamos
afutricaríeis
afutricariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| afutricar
| Gerúndio
|
afutrique
afutriques
afutrique
afutriquemos
afutriqueis
afutriquem
| afutricasse
afutricasses
afutricasse
afutricássemos
afutricásseis
afutricassem
| afutricar
afutricares
afutricar
afutricarmos
afutricardes
afutricarem
| -
afutrica (afutriques)
afutrique
afutriquemos
afutricai (afutriqueis)
afutriquem
| Pessoal
afutricar
afutricares
afutricar
afutricarmos
afutricardes
afutricarem
| afutricando
Particípio passado
| afutricado | afutricada | | afutricados | afutricadas |
|
Flexiona como : colocar
|
