repugnar - verbo
re·pug·nar intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
repugno repugnas repugna repugnamos repugnais repugnam
| repugnava repugnavas repugnava repugnávamos repugnáveis repugnavam
| repugnei repugnaste repugnou repugnamos / repugnámos repugnastes repugnaram
| repugnara repugnaras repugnara repugnáramos repugnáreis repugnaram
| repugnarei repugnarás repugnará repugnaremos repugnareis repugnarão
| repugnaria repugnarias repugnaria repugnaríamos repugnaríeis repugnariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| repugnar
| Gerúndio
|
repugne repugnes repugne repugnemos repugneis repugnem
| repugnasse repugnasses repugnasse repugnássemos repugnásseis repugnassem
| repugnar repugnares repugnar repugnarmos repugnardes repugnarem
| - repugna (repugnes) repugne repugnemos repugnai (repugneis) repugnem
| Pessoal repugnar repugnares repugnar repugnarmos repugnardes repugnarem
| repugnando
Particípio passado
repugnado | repugnada | repugnados | repugnadas |
|
Flexiona como : amar
|