marinhar - verbo
ma·ri·nhar intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
marinho marinhas marinha marinhamos marinhais marinham
| marinhava marinhavas marinhava marinhávamos marinháveis marinhavam
| marinhei marinhaste marinhou marinhamos / marinhámos marinhastes marinharam
| marinhara marinharas marinhara marinháramos marinháreis marinharam
| marinharei marinharás marinhará marinharemos marinhareis marinharão
| marinharia marinharias marinharia marinharíamos marinharíeis marinhariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| marinhar
| Gerúndio
|
marinhe marinhes marinhe marinhemos marinheis marinhem
| marinhasse marinhasses marinhasse marinhássemos marinhásseis marinhassem
| marinhar marinhares marinhar marinharmos marinhardes marinharem
| - marinha (marinhes) marinhe marinhemos marinhai (marinheis) marinhem
| Pessoal marinhar marinhares marinhar marinharmos marinhardes marinharem
| marinhando
Particípio passado
marinhado | marinhada | marinhados | marinhadas |
|
Flexiona como : amar
|