desdoutrinar - verbo
					des·dou·tri·nar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desdoutrino desdoutrinas desdoutrina desdoutrinamos desdoutrinais desdoutrinam
 | desdoutrinava desdoutrinavas desdoutrinava desdoutrinávamos desdoutrináveis desdoutrinavam
 | desdoutrinei desdoutrinaste desdoutrinou desdoutrinamos  /  desdoutrinámos desdoutrinastes desdoutrinaram
 | desdoutrinara desdoutrinaras desdoutrinara desdoutrináramos desdoutrináreis desdoutrinaram
 | desdoutrinarei desdoutrinarás desdoutrinará desdoutrinaremos desdoutrinareis desdoutrinarão
 | desdoutrinaria desdoutrinarias desdoutrinaria desdoutrinaríamos desdoutrinaríeis desdoutrinariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desdoutrinar
		 | Gerúndio
 |  
desdoutrine desdoutrines desdoutrine desdoutrinemos desdoutrineis desdoutrinem
 | desdoutrinasse desdoutrinasses desdoutrinasse desdoutrinássemos desdoutrinásseis desdoutrinassem
 | desdoutrinar desdoutrinares desdoutrinar desdoutrinarmos desdoutrinardes desdoutrinarem
 | - desdoutrina (desdoutrines) desdoutrine desdoutrinemos desdoutrinai (desdoutrineis) desdoutrinem
 | Pessoal  desdoutrinar desdoutrinares desdoutrinar desdoutrinarmos desdoutrinardes desdoutrinarem
 | desdoutrinando
	
 
 Particípio passado 
	
| desdoutrinado | desdoutrinada |  | desdoutrinados | desdoutrinadas |   
 |   
Flexiona como : amar forma nominal : desdoutrinação
          |