antagonizar - verbo
an·ta·go·ni·zar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
antagonizo antagonizas antagoniza antagonizamos antagonizais antagonizam
| antagonizava antagonizavas antagonizava antagonizávamos antagonizáveis antagonizavam
| antagonizei antagonizaste antagonizou antagonizamos / antagonizámos antagonizastes antagonizaram
| antagonizara antagonizaras antagonizara antagonizáramos antagonizáreis antagonizaram
| antagonizarei antagonizarás antagonizará antagonizaremos antagonizareis antagonizarão
| antagonizaria antagonizarias antagonizaria antagonizaríamos antagonizaríeis antagonizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| antagonizar
| Gerúndio
|
antagonize antagonizes antagonize antagonizemos antagonizeis antagonizem
| antagonizasse antagonizasses antagonizasse antagonizássemos antagonizásseis antagonizassem
| antagonizar antagonizares antagonizar antagonizarmos antagonizardes antagonizarem
| - antagoniza (antagonizes) antagonize antagonizemos antagonizai (antagonizeis) antagonizem
| Pessoal antagonizar antagonizares antagonizar antagonizarmos antagonizardes antagonizarem
| antagonizando
Particípio passado
antagonizado | antagonizada | antagonizados | antagonizadas |
|
Flexiona como : amar
|