esmaniar - verbo
es·ma·ni·ar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
esmanio esmanias esmania esmaniamos esmaniais esmaniam
| esmaniava esmaniavas esmaniava esmaniávamos esmaniáveis esmaniavam
| esmaniei esmaniaste esmaniou esmaniamos / esmaniámos esmaniastes esmaniaram
| esmaniara esmaniaras esmaniara esmaniáramos esmaniáreis esmaniaram
| esmaniarei esmaniarás esmaniará esmaniaremos esmaniareis esmaniarão
| esmaniaria esmaniarias esmaniaria esmaniaríamos esmaniaríeis esmaniariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| esmaniar
| Gerúndio
|
esmanie esmanies esmanie esmaniemos esmanieis esmaniem
| esmaniasse esmaniasses esmaniasse esmaniássemos esmaniásseis esmaniassem
| esmaniar esmaniares esmaniar esmaniarmos esmaniardes esmaniarem
| - esmania (esmanies) esmanie esmaniemos esmaniai (esmanieis) esmaniem
| Pessoal esmaniar esmaniares esmaniar esmaniarmos esmaniardes esmaniarem
| esmaniando
Particípio passado
esmaniado | esmaniada | esmaniados | esmaniadas |
|
Flexiona como : amar
|