conciliar - verbo
con·ci·li·ar pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
concilio concilias concilia conciliamos conciliais conciliam
| conciliava conciliavas conciliava conciliávamos conciliáveis conciliavam
| conciliei conciliaste conciliou conciliamos / conciliámos conciliastes conciliaram
| conciliara conciliaras conciliara conciliáramos conciliáreis conciliaram
| conciliarei conciliarás conciliará conciliaremos conciliareis conciliarão
| conciliaria conciliarias conciliaria conciliaríamos conciliaríeis conciliariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| conciliar
| Gerúndio
|
concilie concilies concilie conciliemos concilieis conciliem
| conciliasse conciliasses conciliasse conciliássemos conciliásseis conciliassem
| conciliar conciliares conciliar conciliarmos conciliardes conciliarem
| - concilia (concilies) concilie conciliemos conciliai (concilieis) conciliem
| Pessoal conciliar conciliares conciliar conciliarmos conciliardes conciliarem
| conciliando
Particípio passado
conciliado | conciliada | conciliados | conciliadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : conciliação
|