desassustar - verbo

de·sas·sus·tar

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
desassusto
desassustas
desassusta
desassustamos
desassustais
desassustam
desassustava
desassustavas
desassustava
desassustávamos
desassustáveis
desassustavam
desassustei
desassustaste
desassustou
desassustamos / desassustámos
desassustastes
desassustaram
desassustara
desassustaras
desassustara
desassustáramos
desassustáreis
desassustaram
desassustarei
desassustarás
desassustará
desassustaremos
desassustareis
desassustarão
desassustaria
desassustarias
desassustaria
desassustaríamos
desassustaríeis
desassustariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
desassustar Gerúndio
desassuste
desassustes
desassuste
desassustemos
desassusteis
desassustem
desassustasse
desassustasses
desassustasse
desassustássemos
desassustásseis
desassustassem
desassustar
desassustares
desassustar
desassustarmos
desassustardes
desassustarem
-
desassusta (desassustes)
desassuste
desassustemos
desassustai (desassusteis)
desassustem
Pessoal

desassustar
desassustares
desassustar
desassustarmos
desassustardes
desassustarem
desassustando

Particípio passado
desassustadodesassustada
desassustadosdesassustadas

Flexiona como : amar