coutar - verbo

cou·tar

pronominal; transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
couto
coutas
couta
coutamos
coutais
coutam
coutava
coutavas
coutava
coutávamos
coutáveis
coutavam
coutei
coutaste
coutou
coutamos / coutámos
coutastes
coutaram
coutara
coutaras
coutara
coutáramos
coutáreis
coutaram
coutarei
coutarás
coutará
coutaremos
coutareis
coutarão
coutaria
coutarias
coutaria
coutaríamos
coutaríeis
coutariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
coutar Gerúndio
coute
coutes
coute
coutemos
couteis
coutem
coutasse
coutasses
coutasse
coutássemos
coutásseis
coutassem
coutar
coutares
coutar
coutarmos
coutardes
coutarem
-
couta (coutes)
coute
coutemos
coutai (couteis)
coutem
Pessoal

coutar
coutares
coutar
coutarmos
coutardes
coutarem
coutando

Particípio passado
coutadocoutada
coutadoscoutadas

Flexiona como : amar

variante : coitar

forma nominal : coutamento