desarredondar - verbo
					de·sar·re·don·dar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desarredondo desarredondas desarredonda desarredondamos desarredondais desarredondam
 | desarredondava desarredondavas desarredondava desarredondávamos desarredondáveis desarredondavam
 | desarredondei desarredondaste desarredondou desarredondamos  /  desarredondámos desarredondastes desarredondaram
 | desarredondara desarredondaras desarredondara desarredondáramos desarredondáreis desarredondaram
 | desarredondarei desarredondarás desarredondará desarredondaremos desarredondareis desarredondarão
 | desarredondaria desarredondarias desarredondaria desarredondaríamos desarredondaríeis desarredondariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desarredondar
		 | Gerúndio
 |  
desarredonde desarredondes desarredonde desarredondemos desarredondeis desarredondem
 | desarredondasse desarredondasses desarredondasse desarredondássemos desarredondásseis desarredondassem
 | desarredondar desarredondares desarredondar desarredondarmos desarredondardes desarredondarem
 | - desarredonda (desarredondes) desarredonde desarredondemos desarredondai (desarredondeis) desarredondem
 | Pessoal  desarredondar desarredondares desarredondar desarredondarmos desarredondardes desarredondarem
 | desarredondando
	
 
 Particípio passado 
	
| desarredondado | desarredondada |  | desarredondados | desarredondadas |   
 |   
Flexiona como : amar 
         |