desenviolar - verbo
					de·sen·vi·o·lar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desenviolo desenviolas desenviola desenviolamos desenviolais desenviolam
 | desenviolava desenviolavas desenviolava desenviolávamos desenvioláveis desenviolavam
 | desenviolei desenviolaste desenviolou desenviolamos  /  desenviolámos desenviolastes desenviolaram
 | desenviolara desenviolaras desenviolara desenvioláramos desenvioláreis desenviolaram
 | desenviolarei desenviolarás desenviolará desenviolaremos desenviolareis desenviolarão
 | desenviolaria desenviolarias desenviolaria desenviolaríamos desenviolaríeis desenviolariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desenviolar
		 | Gerúndio
 |  
desenviole desenvioles desenviole desenviolemos desenvioleis desenviolem
 | desenviolasse desenviolasses desenviolasse desenviolássemos desenviolásseis desenviolassem
 | desenviolar desenviolares desenviolar desenviolarmos desenviolardes desenviolarem
 | - desenviola (desenvioles) desenviole desenviolemos desenviolai (desenvioleis) desenviolem
 | Pessoal  desenviolar desenviolares desenviolar desenviolarmos desenviolardes desenviolarem
 | desenviolando
	
 
 Particípio passado 
	
| desenviolado | desenviolada |  | desenviolados | desenvioladas |   
 |   
Flexiona como : amar 
         |