pactuar - verbo

pac·tu·ar

transitivo; intransitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
pactuo
pactuas
pactua
pactuamos
pactuais
pactuam
pactuava
pactuavas
pactuava
pactuávamos
pactuáveis
pactuavam
pactuei
pactuaste
pactuou
pactuamos / pactuámos
pactuastes
pactuaram
pactuara
pactuaras
pactuara
pactuáramos
pactuáreis
pactuaram
pactuarei
pactuarás
pactuará
pactuaremos
pactuareis
pactuarão
pactuaria
pactuarias
pactuaria
pactuaríamos
pactuaríeis
pactuariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
pactuar Gerúndio
pactue
pactues
pactue
pactuemos
pactueis
pactuem
pactuasse
pactuasses
pactuasse
pactuássemos
pactuásseis
pactuassem
pactuar
pactuares
pactuar
pactuarmos
pactuardes
pactuarem
-
pactua (pactues)
pactue
pactuemos
pactuai (pactueis)
pactuem
Pessoal

pactuar
pactuares
pactuar
pactuarmos
pactuardes
pactuarem
pactuando

Particípio passado
pactuadopactuada
pactuadospactuadas

Flexiona como : amar

adjetivo PP : pactuado