encoutar - verbo
en·cou·tar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
encouto encoutas encouta encoutamos encoutais encoutam
| encoutava encoutavas encoutava encoutávamos encoutáveis encoutavam
| encoutei encoutaste encoutou encoutamos / encoutámos encoutastes encoutaram
| encoutara encoutaras encoutara encoutáramos encoutáreis encoutaram
| encoutarei encoutarás encoutará encoutaremos encoutareis encoutarão
| encoutaria encoutarias encoutaria encoutaríamos encoutaríeis encoutariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| encoutar
| Gerúndio
|
encoute encoutes encoute encoutemos encouteis encoutem
| encoutasse encoutasses encoutasse encoutássemos encoutásseis encoutassem
| encoutar encoutares encoutar encoutarmos encoutardes encoutarem
| - encouta (encoutes) encoute encoutemos encoutai (encouteis) encoutem
| Pessoal encoutar encoutares encoutar encoutarmos encoutardes encoutarem
| encoutando
Particípio passado
encoutado | encoutada | encoutados | encoutadas |
|
Flexiona como : amar
|