recapacitar - verbo
re·ca·pa·ci·tar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
recapacito recapacitas recapacita recapacitamos recapacitais recapacitam
| recapacitava recapacitavas recapacitava recapacitávamos recapacitáveis recapacitavam
| recapacitei recapacitaste recapacitou recapacitamos / recapacitámos recapacitastes recapacitaram
| recapacitara recapacitaras recapacitara recapacitáramos recapacitáreis recapacitaram
| recapacitarei recapacitarás recapacitará recapacitaremos recapacitareis recapacitarão
| recapacitaria recapacitarias recapacitaria recapacitaríamos recapacitaríeis recapacitariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| recapacitar
| Gerúndio
|
recapacite recapacites recapacite recapacitemos recapaciteis recapacitem
| recapacitasse recapacitasses recapacitasse recapacitássemos recapacitásseis recapacitassem
| recapacitar recapacitares recapacitar recapacitarmos recapacitardes recapacitarem
| - recapacita (recapacites) recapacite recapacitemos recapacitai (recapaciteis) recapacitem
| Pessoal recapacitar recapacitares recapacitar recapacitarmos recapacitardes recapacitarem
| recapacitando
Particípio passado
recapacitado | recapacitada | recapacitados | recapacitadas |
|
Flexiona como : amar
|