entabuar - verbo

en·ta·bu·ar

transitivo; pronominal

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
entabuo
entabuas
entabua
entabuamos
entabuais
entabuam
entabuava
entabuavas
entabuava
entabuávamos
entabuáveis
entabuavam
entabuei
entabuaste
entabuou
entabuamos / entabuámos
entabuastes
entabuaram
entabuara
entabuaras
entabuara
entabuáramos
entabuáreis
entabuaram
entabuarei
entabuarás
entabuará
entabuaremos
entabuareis
entabuarão
entabuaria
entabuarias
entabuaria
entabuaríamos
entabuaríeis
entabuariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
entabuar Gerúndio
entabue
entabues
entabue
entabuemos
entabueis
entabuem
entabuasse
entabuasses
entabuasse
entabuássemos
entabuásseis
entabuassem
entabuar
entabuares
entabuar
entabuarmos
entabuardes
entabuarem
-
entabua (entabues)
entabue
entabuemos
entabuai (entabueis)
entabuem
Pessoal

entabuar
entabuares
entabuar
entabuarmos
entabuardes
entabuarem
entabuando

Particípio passado
entabuadoentabuada
entabuadosentabuadas

Flexiona como : amar

forma nominal : entabuamento