autodisciplinar - verbo
au·to·dis·ci·pli·nar pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
autodisciplino autodisciplinas autodisciplina autodisciplinamos autodisciplinais autodisciplinam
| autodisciplinava autodisciplinavas autodisciplinava autodisciplinávamos autodisciplináveis autodisciplinavam
| autodisciplinei autodisciplinaste autodisciplinou autodisciplinamos / autodisciplinámos autodisciplinastes autodisciplinaram
| autodisciplinara autodisciplinaras autodisciplinara autodisciplináramos autodisciplináreis autodisciplinaram
| autodisciplinarei autodisciplinarás autodisciplinará autodisciplinaremos autodisciplinareis autodisciplinarão
| autodisciplinaria autodisciplinarias autodisciplinaria autodisciplinaríamos autodisciplinaríeis autodisciplinariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| autodisciplinar
| Gerúndio
|
autodiscipline autodisciplines autodiscipline autodisciplinemos autodisciplineis autodisciplinem
| autodisciplinasse autodisciplinasses autodisciplinasse autodisciplinássemos autodisciplinásseis autodisciplinassem
| autodisciplinar autodisciplinares autodisciplinar autodisciplinarmos autodisciplinardes autodisciplinarem
| - autodisciplina (autodisciplines) autodiscipline autodisciplinemos autodisciplinai (autodisciplineis) autodisciplinem
| Pessoal autodisciplinar autodisciplinares autodisciplinar autodisciplinarmos autodisciplinardes autodisciplinarem
| autodisciplinando
Particípio passado
autodisciplinado | autodisciplinada | autodisciplinados | autodisciplinadas |
|
Flexiona como : amar
|