arctar - verbo
arc·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
arcto arctas arcta arctamos arctais arctam
| arctava arctavas arctava arctávamos arctáveis arctavam
| arctei arctaste arctou arctamos / arctámos arctastes arctaram
| arctara arctaras arctara arctáramos arctáreis arctaram
| arctarei arctarás arctará arctaremos arctareis arctarão
| arctaria arctarias arctaria arctaríamos arctaríeis arctariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| arctar
| Gerúndio
|
arcte arctes arcte arctemos arcteis arctem
| arctasse arctasses arctasse arctássemos arctásseis arctassem
| arctar arctares arctar arctarmos arctardes arctarem
| - arcta (arctes) arcte arctemos arctai (arcteis) arctem
| Pessoal arctar arctares arctar arctarmos arctardes arctarem
| arctando
Particípio passado
arctado | arctada | arctados | arctadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : arctação
|