enfurnar - verbo
en·fur·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enfurno enfurnas enfurna enfurnamos enfurnais enfurnam
| enfurnava enfurnavas enfurnava enfurnávamos enfurnáveis enfurnavam
| enfurnei enfurnaste enfurnou enfurnamos / enfurnámos enfurnastes enfurnaram
| enfurnara enfurnaras enfurnara enfurnáramos enfurnáreis enfurnaram
| enfurnarei enfurnarás enfurnará enfurnaremos enfurnareis enfurnarão
| enfurnaria enfurnarias enfurnaria enfurnaríamos enfurnaríeis enfurnariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enfurnar
| Gerúndio
|
enfurne enfurnes enfurne enfurnemos enfurneis enfurnem
| enfurnasse enfurnasses enfurnasse enfurnássemos enfurnásseis enfurnassem
| enfurnar enfurnares enfurnar enfurnarmos enfurnardes enfurnarem
| - enfurna (enfurnes) enfurne enfurnemos enfurnai (enfurneis) enfurnem
| Pessoal enfurnar enfurnares enfurnar enfurnarmos enfurnardes enfurnarem
| enfurnando
Particípio passado
enfurnado | enfurnada | enfurnados | enfurnadas |
|
Flexiona como : amar
|