desencoifar - verbo
de·sen·coi·far transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desencoifo desencoifas desencoifa desencoifamos desencoifais desencoifam
| desencoifava desencoifavas desencoifava desencoifávamos desencoifáveis desencoifavam
| desencoifei desencoifaste desencoifou desencoifamos / desencoifámos desencoifastes desencoifaram
| desencoifara desencoifaras desencoifara desencoifáramos desencoifáreis desencoifaram
| desencoifarei desencoifarás desencoifará desencoifaremos desencoifareis desencoifarão
| desencoifaria desencoifarias desencoifaria desencoifaríamos desencoifaríeis desencoifariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desencoifar
| Gerúndio
|
desencoife desencoifes desencoife desencoifemos desencoifeis desencoifem
| desencoifasse desencoifasses desencoifasse desencoifássemos desencoifásseis desencoifassem
| desencoifar desencoifares desencoifar desencoifarmos desencoifardes desencoifarem
| - desencoifa (desencoifes) desencoife desencoifemos desencoifai (desencoifeis) desencoifem
| Pessoal desencoifar desencoifares desencoifar desencoifarmos desencoifardes desencoifarem
| desencoifando
Particípio passado
desencoifado | desencoifada | desencoifados | desencoifadas |
|
Flexiona como : amar
|