desenfurnar - verbo
de·sen·fur·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desenfurno desenfurnas desenfurna desenfurnamos desenfurnais desenfurnam
| desenfurnava desenfurnavas desenfurnava desenfurnávamos desenfurnáveis desenfurnavam
| desenfurnei desenfurnaste desenfurnou desenfurnamos / desenfurnámos desenfurnastes desenfurnaram
| desenfurnara desenfurnaras desenfurnara desenfurnáramos desenfurnáreis desenfurnaram
| desenfurnarei desenfurnarás desenfurnará desenfurnaremos desenfurnareis desenfurnarão
| desenfurnaria desenfurnarias desenfurnaria desenfurnaríamos desenfurnaríeis desenfurnariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desenfurnar
| Gerúndio
|
desenfurne desenfurnes desenfurne desenfurnemos desenfurneis desenfurnem
| desenfurnasse desenfurnasses desenfurnasse desenfurnássemos desenfurnásseis desenfurnassem
| desenfurnar desenfurnares desenfurnar desenfurnarmos desenfurnardes desenfurnarem
| - desenfurna (desenfurnes) desenfurne desenfurnemos desenfurnai (desenfurneis) desenfurnem
| Pessoal desenfurnar desenfurnares desenfurnar desenfurnarmos desenfurnardes desenfurnarem
| desenfurnando
Particípio passado
desenfurnado | desenfurnada | desenfurnados | desenfurnadas |
|
Flexiona como : amar
|