vunar - verbo
vu·nar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
vuno vunas vuna vunamos vunais vunam
| vunava vunavas vunava vunávamos vunáveis vunavam
| vunei vunaste vunou vunamos / vunámos vunastes vunaram
| vunara vunaras vunara vunáramos vunáreis vunaram
| vunarei vunarás vunará vunaremos vunareis vunarão
| vunaria vunarias vunaria vunaríamos vunaríeis vunariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| vunar
| Gerúndio
|
vune vunes vune vunemos vuneis vunem
| vunasse vunasses vunasse vunássemos vunásseis vunassem
| vunar vunares vunar vunarmos vunardes vunarem
| - vuna (vunes) vune vunemos vunai (vuneis) vunem
| Pessoal vunar vunares vunar vunarmos vunardes vunarem
| vunando
Particípio passado
vunado | vunada | vunados | vunadas |
|
Flexiona como : amar
|