miracular - verbo

mi·ra·cu·lar

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
miraculo
miraculas
miracula
miraculamos
miraculais
miraculam
miraculava
miraculavas
miraculava
miraculávamos
miraculáveis
miraculavam
miraculei
miraculaste
miraculou
miraculamos / miraculámos
miraculastes
miracularam
miraculara
miracularas
miraculara
miraculáramos
miraculáreis
miracularam
miracularei
miracularás
miraculará
miracularemos
miraculareis
miracularão
miracularia
miracularias
miracularia
miracularíamos
miracularíeis
miraculariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
miracular Gerúndio
miracule
miracules
miracule
miraculemos
miraculeis
miraculem
miraculasse
miraculasses
miraculasse
miraculássemos
miraculásseis
miraculassem
miracular
miraculares
miracular
miracularmos
miraculardes
miracularem
-
miracula (miracules)
miracule
miraculemos
miraculai (miraculeis)
miraculem
Pessoal

miracular
miraculares
miracular
miracularmos
miraculardes
miracularem
miraculando

Particípio passado
miraculadomiraculada
miraculadosmiraculadas

Flexiona como : amar

adjetivo PP : miraculado