miracular - verbo
mi·ra·cu·lar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
miraculo miraculas miracula miraculamos miraculais miraculam
| miraculava miraculavas miraculava miraculávamos miraculáveis miraculavam
| miraculei miraculaste miraculou miraculamos / miraculámos miraculastes miracularam
| miraculara miracularas miraculara miraculáramos miraculáreis miracularam
| miracularei miracularás miraculará miracularemos miraculareis miracularão
| miracularia miracularias miracularia miracularíamos miracularíeis miraculariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| miracular
| Gerúndio
|
miracule miracules miracule miraculemos miraculeis miraculem
| miraculasse miraculasses miraculasse miraculássemos miraculásseis miraculassem
| miracular miraculares miracular miracularmos miraculardes miracularem
| - miracula (miracules) miracule miraculemos miraculai (miraculeis) miraculem
| Pessoal miracular miraculares miracular miracularmos miraculardes miracularem
| miraculando
Particípio passado
miraculado | miraculada | miraculados | miraculadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : miraculado
|