substanciar - verbo

subs·tan·ci·ar

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
substancio
substancias
substancia
substanciamos
substanciais
substanciam
substanciava
substanciavas
substanciava
substanciávamos
substanciáveis
substanciavam
substanciei
substanciaste
substanciou
substanciamos / substanciámos
substanciastes
substanciaram
substanciara
substanciaras
substanciara
substanciáramos
substanciáreis
substanciaram
substanciarei
substanciarás
substanciará
substanciaremos
substanciareis
substanciarão
substanciaria
substanciarias
substanciaria
substanciaríamos
substanciaríeis
substanciariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
substanciar Gerúndio
substancie
substancies
substancie
substanciemos
substancieis
substanciem
substanciasse
substanciasses
substanciasse
substanciássemos
substanciásseis
substanciassem
substanciar
substanciares
substanciar
substanciarmos
substanciardes
substanciarem
-
substancia (substancies)
substancie
substanciemos
substanciai (substancieis)
substanciem
Pessoal

substanciar
substanciares
substanciar
substanciarmos
substanciardes
substanciarem
substanciando

Particípio passado
substanciadosubstanciada
substanciadossubstanciadas

Flexiona como : amar

adjetivo PP : substanciado