paragonar - verbo
pa·ra·go·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
paragono paragonas paragona paragonamos paragonais paragonam
| paragonava paragonavas paragonava paragonávamos paragonáveis paragonavam
| paragonei paragonaste paragonou paragonamos / paragonámos paragonastes paragonaram
| paragonara paragonaras paragonara paragonáramos paragonáreis paragonaram
| paragonarei paragonarás paragonará paragonaremos paragonareis paragonarão
| paragonaria paragonarias paragonaria paragonaríamos paragonaríeis paragonariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| paragonar
| Gerúndio
|
paragone paragones paragone paragonemos paragoneis paragonem
| paragonasse paragonasses paragonasse paragonássemos paragonásseis paragonassem
| paragonar paragonares paragonar paragonarmos paragonardes paragonarem
| - paragona (paragones) paragone paragonemos paragonai (paragoneis) paragonem
| Pessoal paragonar paragonares paragonar paragonarmos paragonardes paragonarem
| paragonando
Particípio passado
paragonado | paragonada | paragonados | paragonadas |
|
Flexiona como : amar
|