diafanizar - verbo

di·a·fa·ni·zar

pronominal; transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
diafanizo
diafanizas
diafaniza
diafanizamos
diafanizais
diafanizam
diafanizava
diafanizavas
diafanizava
diafanizávamos
diafanizáveis
diafanizavam
diafanizei
diafanizaste
diafanizou
diafanizamos / diafanizámos
diafanizastes
diafanizaram
diafanizara
diafanizaras
diafanizara
diafanizáramos
diafanizáreis
diafanizaram
diafanizarei
diafanizarás
diafanizará
diafanizaremos
diafanizareis
diafanizarão
diafanizaria
diafanizarias
diafanizaria
diafanizaríamos
diafanizaríeis
diafanizariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
diafanizar Gerúndio
diafanize
diafanizes
diafanize
diafanizemos
diafanizeis
diafanizem
diafanizasse
diafanizasses
diafanizasse
diafanizássemos
diafanizásseis
diafanizassem
diafanizar
diafanizares
diafanizar
diafanizarmos
diafanizardes
diafanizarem
-
diafaniza (diafanizes)
diafanize
diafanizemos
diafanizai (diafanizeis)
diafanizem
Pessoal

diafanizar
diafanizares
diafanizar
diafanizarmos
diafanizardes
diafanizarem
diafanizando

Particípio passado
diafanizadodiafanizada
diafanizadosdiafanizadas

Flexiona como : amar

forma nominal : diafanização