aquietar - verbo
					a·qui·e·tar pronominal; transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
aquieto aquietas aquieta aquietamos aquietais aquietam
 | aquietava aquietavas aquietava aquietávamos aquietáveis aquietavam
 | aquietei aquietaste aquietou aquietamos  /  aquietámos aquietastes aquietaram
 | aquietara aquietaras aquietara aquietáramos aquietáreis aquietaram
 | aquietarei aquietarás aquietará aquietaremos aquietareis aquietarão
 | aquietaria aquietarias aquietaria aquietaríamos aquietaríeis aquietariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | aquietar
		 | Gerúndio
 |  
aquiete aquietes aquiete aquietemos aquieteis aquietem
 | aquietasse aquietasses aquietasse aquietássemos aquietásseis aquietassem
 | aquietar aquietares aquietar aquietarmos aquietardes aquietarem
 | - aquieta (aquietes) aquiete aquietemos aquietai (aquieteis) aquietem
 | Pessoal  aquietar aquietares aquietar aquietarmos aquietardes aquietarem
 | aquietando
	
 
 Particípio passado 
	
| aquietado | aquietada |  | aquietados | aquietadas |   
 |   
Flexiona como : amar forma nominal : aquietação, aquietamento
          |