sonegar - verbo
					so·ne·gar pronominal; transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
sonego sonegas sonega sonegamos sonegais sonegam
 | sonegava sonegavas sonegava sonegávamos sonegáveis sonegavam
 | soneguei sonegaste sonegou sonegamos  /  sonegámos sonegastes sonegaram
 | sonegara sonegaras sonegara sonegáramos sonegáreis sonegaram
 | sonegarei sonegarás sonegará sonegaremos sonegareis sonegarão
 | sonegaria sonegarias sonegaria sonegaríamos sonegaríeis sonegariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | sonegar
		 | Gerúndio
 |  
sonegue sonegues sonegue soneguemos sonegueis soneguem
 | sonegasse sonegasses sonegasse sonegássemos sonegásseis sonegassem
 | sonegar sonegares sonegar sonegarmos sonegardes sonegarem
 | - sonega (sonegues) sonegue soneguemos sonegai (sonegueis) soneguem
 | Pessoal  sonegar sonegares sonegar sonegarmos sonegardes sonegarem
 | sonegando
	
 
 Particípio passado 
	
| sonegado | sonegada |  | sonegados | sonegadas |   
 |   
Flexiona como : alugar forma nominal : sonegação, sonega, sonegamento
 adjetivo PP : sonegado
          |