coaptar - verbo
co·ap·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
coapto coaptas coapta coaptamos coaptais coaptam
| coaptava coaptavas coaptava coaptávamos coaptáveis coaptavam
| coaptei coaptaste coaptou coaptamos / coaptámos coaptastes coaptaram
| coaptara coaptaras coaptara coaptáramos coaptáreis coaptaram
| coaptarei coaptarás coaptará coaptaremos coaptareis coaptarão
| coaptaria coaptarias coaptaria coaptaríamos coaptaríeis coaptariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| coaptar
| Gerúndio
|
coapte coaptes coapte coaptemos coapteis coaptem
| coaptasse coaptasses coaptasse coaptássemos coaptásseis coaptassem
| coaptar coaptares coaptar coaptarmos coaptardes coaptarem
| - coapta (coaptes) coapte coaptemos coaptai (coapteis) coaptem
| Pessoal coaptar coaptares coaptar coaptarmos coaptardes coaptarem
| coaptando
Particípio passado
coaptado | coaptada | coaptados | coaptadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : coaptação
|