cosmopolizar - verbo
cos·mo·po·li·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
cosmopolizo cosmopolizas cosmopoliza cosmopolizamos cosmopolizais cosmopolizam
| cosmopolizava cosmopolizavas cosmopolizava cosmopolizávamos cosmopolizáveis cosmopolizavam
| cosmopolizei cosmopolizaste cosmopolizou cosmopolizamos / cosmopolizámos cosmopolizastes cosmopolizaram
| cosmopolizara cosmopolizaras cosmopolizara cosmopolizáramos cosmopolizáreis cosmopolizaram
| cosmopolizarei cosmopolizarás cosmopolizará cosmopolizaremos cosmopolizareis cosmopolizarão
| cosmopolizaria cosmopolizarias cosmopolizaria cosmopolizaríamos cosmopolizaríeis cosmopolizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| cosmopolizar
| Gerúndio
|
cosmopolize cosmopolizes cosmopolize cosmopolizemos cosmopolizeis cosmopolizem
| cosmopolizasse cosmopolizasses cosmopolizasse cosmopolizássemos cosmopolizásseis cosmopolizassem
| cosmopolizar cosmopolizares cosmopolizar cosmopolizarmos cosmopolizardes cosmopolizarem
| - cosmopoliza (cosmopolizes) cosmopolize cosmopolizemos cosmopolizai (cosmopolizeis) cosmopolizem
| Pessoal cosmopolizar cosmopolizares cosmopolizar cosmopolizarmos cosmopolizardes cosmopolizarem
| cosmopolizando
Particípio passado
cosmopolizado | cosmopolizada | cosmopolizados | cosmopolizadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : cosmopolização
|