enviusar - verbo
en·viu·sar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enviuso enviusas enviusa enviusamos enviusais enviusam
| enviusava enviusavas enviusava enviusávamos enviusáveis enviusavam
| enviusei enviusaste enviusou enviusamos / enviusámos enviusastes enviusaram
| enviusara enviusaras enviusara enviusáramos enviusáreis enviusaram
| enviusarei enviusarás enviusará enviusaremos enviusareis enviusarão
| enviusaria enviusarias enviusaria enviusaríamos enviusaríeis enviusariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enviusar
| Gerúndio
|
enviuse enviuses enviuse enviusemos enviuseis enviusem
| enviusasse enviusasses enviusasse enviusássemos enviusásseis enviusassem
| enviusar enviusares enviusar enviusarmos enviusardes enviusarem
| - enviusa (enviuses) enviuse enviusemos enviusai (enviuseis) enviusem
| Pessoal enviusar enviusares enviusar enviusarmos enviusardes enviusarem
| enviusando
Particípio passado
enviusado | enviusada | enviusados | enviusadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : enviusado
forma nominal : enviusamento
|