desagradar - verbo
de·sa·gra·dar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desagrado desagradas desagrada desagradamos desagradais desagradam
| desagradava desagradavas desagradava desagradávamos desagradáveis desagradavam
| desagradei desagradaste desagradou desagradamos / desagradámos desagradastes desagradaram
| desagradara desagradaras desagradara desagradáramos desagradáreis desagradaram
| desagradarei desagradarás desagradará desagradaremos desagradareis desagradarão
| desagradaria desagradarias desagradaria desagradaríamos desagradaríeis desagradariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desagradar
| Gerúndio
|
desagrade desagrades desagrade desagrademos desagradeis desagradem
| desagradasse desagradasses desagradasse desagradássemos desagradásseis desagradassem
| desagradar desagradares desagradar desagradarmos desagradardes desagradarem
| - desagrada (desagrades) desagrade desagrademos desagradai (desagradeis) desagradem
| Pessoal desagradar desagradares desagradar desagradarmos desagradardes desagradarem
| desagradando
Particípio passado
desagradado | desagradada | desagradados | desagradadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : desagradado
forma nominal : desagrado
|