desgarrar - verbo
des·gar·rar pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desgarro desgarras desgarra desgarramos desgarrais desgarram
| desgarrava desgarravas desgarrava desgarrávamos desgarráveis desgarravam
| desgarrei desgarraste desgarrou desgarramos / desgarrámos desgarrastes desgarraram
| desgarrara desgarraras desgarrara desgarráramos desgarráreis desgarraram
| desgarrarei desgarrarás desgarrará desgarraremos desgarrareis desgarrarão
| desgarraria desgarrarias desgarraria desgarraríamos desgarraríeis desgarrariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desgarrar
| Gerúndio
|
desgarre desgarres desgarre desgarremos desgarreis desgarrem
| desgarrasse desgarrasses desgarrasse desgarrássemos desgarrásseis desgarrassem
| desgarrar desgarrares desgarrar desgarrarmos desgarrardes desgarrarem
| - desgarra (desgarres) desgarre desgarremos desgarrai (desgarreis) desgarrem
| Pessoal desgarrar desgarrares desgarrar desgarrarmos desgarrardes desgarrarem
| desgarrando
Particípio passado
desgarrado | desgarrada | desgarrados | desgarradas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : desgarrado
forma nominal : desgarre, desgarro
|