obscurecer - verbo
obs·cu·re·cer pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
obscureço obscureces obscurece obscurecemos obscureceis obscurecem
| obscurecia obscurecias obscurecia obscurecíamos obscurecíeis obscureciam
| obscureci obscureceste obscureceu obscurecemos obscurecestes obscureceram
| obscurecera obscureceras obscurecera obscurecêramos obscurecêreis obscureceram
| obscurecerei obscurecerás obscurecerá obscureceremos obscurecereis obscurecerão
| obscureceria obscurecerias obscureceria obscureceríamos obscureceríeis obscureceriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| obscurecer
| Gerúndio
|
obscureça obscureças obscureça obscureçamos obscureçais obscureçam
| obscurecesse obscurecesses obscurecesse obscurecêssemos obscurecêsseis obscurecessem
| obscurecer obscureceres obscurecer obscurecermos obscurecerdes obscurecerem
| - obscurece (obscureças) obscureça obscureçamos obscurecei (obscureçais) obscureçam
| Pessoal obscurecer obscureceres obscurecer obscurecermos obscurecerdes obscurecerem
| obscurecendo
Particípio passado
obscurecido | obscurecida | obscurecidos | obscurecidas |
|
Flexiona como : gerecer adjetivo PP : obscurecido
forma nominal : obscurecimento
|