debandar - verbo
de·ban·dar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
debando debandas debanda debandamos debandais debandam
| debandava debandavas debandava debandávamos debandáveis debandavam
| debandei debandaste debandou debandamos / debandámos debandastes debandaram
| debandara debandaras debandara debandáramos debandáreis debandaram
| debandarei debandarás debandará debandaremos debandareis debandarão
| debandaria debandarias debandaria debandaríamos debandaríeis debandariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| debandar
| Gerúndio
|
debande debandes debande debandemos debandeis debandem
| debandasse debandasses debandasse debandássemos debandásseis debandassem
| debandar debandares debandar debandarmos debandardes debandarem
| - debanda (debandes) debande debandemos debandai (debandeis) debandem
| Pessoal debandar debandares debandar debandarmos debandardes debandarem
| debandando
Particípio passado
debandado | debandada | debandados | debandadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : debandada
|