coscorar - verbo
cos·co·rar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
coscoro coscoras coscora coscoramos coscorais coscoram
| coscorava coscoravas coscorava coscorávamos coscoráveis coscoravam
| coscorei coscoraste coscorou coscoramos / coscorámos coscorastes coscoraram
| coscorara coscoraras coscorara coscoráramos coscoráreis coscoraram
| coscorarei coscorarás coscorará coscoraremos coscorareis coscorarão
| coscoraria coscorarias coscoraria coscoraríamos coscoraríeis coscorariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| coscorar
| Gerúndio
|
coscore coscores coscore coscoremos coscoreis coscorem
| coscorasse coscorasses coscorasse coscorássemos coscorásseis coscorassem
| coscorar coscorares coscorar coscorarmos coscorardes coscorarem
| - coscora (coscores) coscore coscoremos coscorai (coscoreis) coscorem
| Pessoal coscorar coscorares coscorar coscorarmos coscorardes coscorarem
| coscorando
Particípio passado
coscorado | coscorada | coscorados | coscoradas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : coscorado
|