acontiar - verbo
a·con·ti·ar transitivo; transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
acontio acontias acontia acontiamos acontiais acontiam
| acontiava acontiavas acontiava acontiávamos acontiáveis acontiavam
| acontiei acontiaste acontiou acontiamos / acontiámos acontiastes acontiaram
| acontiara acontiaras acontiara acontiáramos acontiáreis acontiaram
| acontiarei acontiarás acontiará acontiaremos acontiareis acontiarão
| acontiaria acontiarias acontiaria acontiaríamos acontiaríeis acontiariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| acontiar
| Gerúndio
|
acontie aconties acontie acontiemos acontieis acontiem
| acontiasse acontiasses acontiasse acontiássemos acontiásseis acontiassem
| acontiar acontiares acontiar acontiarmos acontiardes acontiarem
| - acontia (aconties) acontie acontiemos acontiai (acontieis) acontiem
| Pessoal acontiar acontiares acontiar acontiarmos acontiardes acontiarem
| acontiando
Particípio passado
acontiado | acontiada | acontiados | acontiadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : acontiado
forma nominal : acontiamento
|