esgarrar - verbo
es·gar·rar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
esgarro esgarras esgarra esgarramos esgarrais esgarram
| esgarrava esgarravas esgarrava esgarrávamos esgarráveis esgarravam
| esgarrei esgarraste esgarrou esgarramos / esgarrámos esgarrastes esgarraram
| esgarrara esgarraras esgarrara esgarráramos esgarráreis esgarraram
| esgarrarei esgarrarás esgarrará esgarraremos esgarrareis esgarrarão
| esgarraria esgarrarias esgarraria esgarraríamos esgarraríeis esgarrariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| esgarrar
| Gerúndio
|
esgarre esgarres esgarre esgarremos esgarreis esgarrem
| esgarrasse esgarrasses esgarrasse esgarrássemos esgarrásseis esgarrassem
| esgarrar esgarrares esgarrar esgarrarmos esgarrardes esgarrarem
| - esgarra (esgarres) esgarre esgarremos esgarrai (esgarreis) esgarrem
| Pessoal esgarrar esgarrares esgarrar esgarrarmos esgarrardes esgarrarem
| esgarrando
Particípio passado
esgarrado | esgarrada | esgarrados | esgarradas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : esgarrado
|