atempar - verbo
a·tem·par transitivo; pronominal; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
atempo
atempas
atempa
atempamos
atempais
atempam
| atempava
atempavas
atempava
atempávamos
atempáveis
atempavam
| atempei
atempaste
atempou
atempamos / atempámos
atempastes
atemparam
| atempara
atemparas
atempara
atempáramos
atempáreis
atemparam
| atemparei
atemparás
atempará
atemparemos
atempareis
atemparão
| atemparia
atemparias
atemparia
atemparíamos
atemparíeis
atempariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| atempar
| Gerúndio
|
atempe
atempes
atempe
atempemos
atempeis
atempem
| atempasse
atempasses
atempasse
atempássemos
atempásseis
atempassem
| atempar
atempares
atempar
atemparmos
atempardes
atemparem
| -
atempa (atempes)
atempe
atempemos
atempai (atempeis)
atempem
| Pessoal
atempar
atempares
atempar
atemparmos
atempardes
atemparem
| atempando
Particípio passado
| atempado | atempada | | atempados | atempadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : atempado
forma nominal : atempação
|
