efeituar - verbo
e·fei·tu·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
efeituo efeituas efeitua efeituamos efeituais efeituam
| efeituava efeituavas efeituava efeituávamos efeituáveis efeituavam
| efeituei efeituaste efeituou efeituámos / efeituamos efeituastes efeituaram
| efeituara efeituaras efeituara efeituáramos efeituáreis efeituaram
| efeituarei efeituarás efeituará efeituaremos efeituareis efeituarão
| efeituaria efeituarias efeituaria efeituaríamos efeituaríeis efeituariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| efeituar
| Gerúndio
|
efeitue efeitues efeitue efeituemos efeitueis efeituem
| efeituasse efeituasses efeituasse efeituássemos efeituásseis efeituassem
| efeituar efeituares efeituar efeituarmos efeituardes efeituarem
| - efeitua (efeitues) efeitue efeituemos efeituai (efeitueis) efeituem
| Pessoal efeituar efeituares efeituar efeituarmos efeituardes efeituarem
| efeituando
Particípio passado
efeituado | efeituada | efeituados | efeituadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : efeituação
|