afoutar - verbo
a·fou·tar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
afouto afoutas afouta afoutamos afoutais afoutam
| afoutava afoutavas afoutava afoutávamos afoutáveis afoutavam
| afoutei afoutaste afoutou afoutamos / afoutámos afoutastes afoutaram
| afoutara afoutaras afoutara afoutáramos afoutáreis afoutaram
| afoutarei afoutarás afoutará afoutaremos afoutareis afoutarão
| afoutaria afoutarias afoutaria afoutaríamos afoutaríeis afoutariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| afoutar
| Gerúndio
|
afoute afoutes afoute afoutemos afouteis afoutem
| afoutasse afoutasses afoutasse afoutássemos afoutásseis afoutassem
| afoutar afoutares afoutar afoutarmos afoutardes afoutarem
| - afouta (afoutes) afoute afoutemos afoutai (afouteis) afoutem
| Pessoal afoutar afoutares afoutar afoutarmos afoutardes afoutarem
| afoutando
Particípio passado
afoutado | afoutada | afoutados | afoutadas |
|
Flexiona como : amar variante : afoitar
forma nominal : afoutamento
|