enroupar - verbo
en·rou·par transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enroupo enroupas enroupa enroupamos enroupais enroupam
| enroupava enroupavas enroupava enroupávamos enroupáveis enroupavam
| enroupei enroupaste enroupou enroupamos / enroupámos enroupastes enrouparam
| enroupara enrouparas enroupara enroupáramos enroupáreis enrouparam
| enrouparei enrouparás enroupará enrouparemos enroupareis enrouparão
| enrouparia enrouparias enrouparia enrouparíamos enrouparíeis enroupariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enroupar
| Gerúndio
|
enroupe enroupes enroupe enroupemos enroupeis enroupem
| enroupasse enroupasses enroupasse enroupássemos enroupásseis enroupassem
| enroupar enroupares enroupar enrouparmos enroupardes enrouparem
| - enroupa (enroupes) enroupe enroupemos enroupai (enroupeis) enroupem
| Pessoal enroupar enroupares enroupar enrouparmos enroupardes enrouparem
| enroupando
Particípio passado
enroupado | enroupada | enroupados | enroupadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : enroupamento
adjetivo PP : enroupado
|