desenxofrar - verbo
de·sen·xo·frar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
desenxofro
desenxofras
desenxofra
desenxoframos
desenxofrais
desenxofram
| desenxofrava
desenxofravas
desenxofrava
desenxofrávamos
desenxofráveis
desenxofravam
| desenxofrei
desenxofraste
desenxofrou
desenxoframos / desenxofrámos
desenxofrastes
desenxofraram
| desenxofrara
desenxofraras
desenxofrara
desenxofráramos
desenxofráreis
desenxofraram
| desenxofrarei
desenxofrarás
desenxofrará
desenxofraremos
desenxofrareis
desenxofrarão
| desenxofraria
desenxofrarias
desenxofraria
desenxofraríamos
desenxofraríeis
desenxofrariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| desenxofrar
| Gerúndio
|
desenxofre
desenxofres
desenxofre
desenxofremos
desenxofreis
desenxofrem
| desenxofrasse
desenxofrasses
desenxofrasse
desenxofrássemos
desenxofrásseis
desenxofrassem
| desenxofrar
desenxofrares
desenxofrar
desenxofrarmos
desenxofrardes
desenxofrarem
| -
desenxofra (desenxofres)
desenxofre
desenxofremos
desenxofrai (desenxofreis)
desenxofrem
| Pessoal
desenxofrar
desenxofrares
desenxofrar
desenxofrarmos
desenxofrardes
desenxofrarem
| desenxofrando
Particípio passado
| desenxofrado | desenxofrada | | desenxofrados | desenxofradas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : desenxoframento
|
