empalecer - verbo
em·pa·le·cer transitivo; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
empaleço
empaleces
empalece
empalecemos
empaleceis
empalecem
| empalecia
empalecias
empalecia
empalecíamos
empalecíeis
empaleciam
| empaleci
empaleceste
empaleceu
empalecemos
empalecestes
empaleceram
| empalecera
empaleceras
empalecera
empalecêramos
empalecêreis
empaleceram
| empalecerei
empalecerás
empalecerá
empaleceremos
empalecereis
empalecerão
| empaleceria
empalecerias
empaleceria
empaleceríamos
empaleceríeis
empaleceriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| empalecer
| Gerúndio
|
empaleça
empaleças
empaleça
empaleçamos
empaleçais
empaleçam
| empalecesse
empalecesses
empalecesse
empalecêssemos
empalecêsseis
empalecessem
| empalecer
empaleceres
empalecer
empalecermos
empalecerdes
empalecerem
| -
empalece (empaleças)
empaleça
empaleçamos
empalecei (empaleçais)
empaleçam
| Pessoal
empalecer
empaleceres
empalecer
empalecermos
empalecerdes
empalecerem
| empalecendo
Particípio passado
| empalecido | empalecida | | empalecidos | empalecidas |
|
Flexiona como : gerecer
|
