ensaburrar - verbo
en·sa·bur·rar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
ensaburro ensaburras ensaburra ensaburramos ensaburrais ensaburram
| ensaburrava ensaburravas ensaburrava ensaburrávamos ensaburráveis ensaburravam
| ensaburrei ensaburraste ensaburrou ensaburramos / ensaburrámos ensaburrastes ensaburraram
| ensaburrara ensaburraras ensaburrara ensaburráramos ensaburráreis ensaburraram
| ensaburrarei ensaburrarás ensaburrará ensaburraremos ensaburrareis ensaburrarão
| ensaburraria ensaburrarias ensaburraria ensaburraríamos ensaburraríeis ensaburrariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ensaburrar
| Gerúndio
|
ensaburre ensaburres ensaburre ensaburremos ensaburreis ensaburrem
| ensaburrasse ensaburrasses ensaburrasse ensaburrássemos ensaburrásseis ensaburrassem
| ensaburrar ensaburrares ensaburrar ensaburrarmos ensaburrardes ensaburrarem
| - ensaburra (ensaburres) ensaburre ensaburremos ensaburrai (ensaburreis) ensaburrem
| Pessoal ensaburrar ensaburrares ensaburrar ensaburrarmos ensaburrardes ensaburrarem
| ensaburrando
Particípio passado
ensaburrado | ensaburrada | ensaburrados | ensaburradas |
|
Flexiona como : amar
|