barruntar - verbo

bar·run·tar

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
barrunto
barruntas
barrunta
barruntamos
barruntais
barruntam
barruntava
barruntavas
barruntava
barruntávamos
barruntáveis
barruntavam
barruntei
barruntaste
barruntou
barruntamos / barruntámos
barruntastes
barruntaram
barruntara
barruntaras
barruntara
barruntáramos
barruntáreis
barruntaram
barruntarei
barruntarás
barruntará
barruntaremos
barruntareis
barruntarão
barruntaria
barruntarias
barruntaria
barruntaríamos
barruntaríeis
barruntariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
barruntar Gerúndio
barrunte
barruntes
barrunte
barruntemos
barrunteis
barruntem
barruntasse
barruntasses
barruntasse
barruntássemos
barruntásseis
barruntassem
barruntar
barruntares
barruntar
barruntarmos
barruntardes
barruntarem
-
barrunta (barruntes)
barrunte
barruntemos
barruntai (barrunteis)
barruntem
Pessoal

barruntar
barruntares
barruntar
barruntarmos
barruntardes
barruntarem
barruntando

Particípio passado
barruntadobarruntada
barruntadosbarruntadas

Flexiona como : amar

forma nominal : barrunto