desinibir - verbo
de·si·ni·bir pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desinibo desinibes desinibe desinibimos desinibis desinibem
| desinibia desinibias desinibia desinibíamos desinibíeis desinibiam
| desinibi desinibiste desinibiu desinibimos desinibistes desinibiram
| desinibira desinibiras desinibira desinibíramos desinibíreis desinibiram
| desinibirei desinibirás desinibirá desinibiremos desinibireis desinibirão
| desinibiria desinibirias desinibiria desinibiríamos desinibiríeis desinibiriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desinibir
| Gerúndio
|
desiniba desinibas desiniba desinibamos desinibais desinibam
| desinibisse desinibisses desinibisse desinibíssemos desinibísseis desinibissem
| desinibir desinibires desinibir desinibirmos desinibirdes desinibirem
| - desinibe (desinibas) desiniba desinibamos desinibi (desinibais) desinibam
| Pessoal desinibir desinibires desinibir desinibirmos desinibirdes desinibirem
| desinibindo
Particípio passado
| desinibido | desinibida | | desinibidos | desinibidas |
|
Flexiona como : demitir adjetivo PP : desinibido
forma nominal : desinibição
|